Concepten van Nu
Gwen Stefani
Door haar hele carrière heen heeft Gwen Stefani zich op éénzelfde manier gepresenteerd en dit consequent doorgevoerd in de verdere gebieden buiten die van de muziek wereld.. Zo staat Stefani in de media bekend als trendsetter op het gebied van mode en lanceerde haar eigen kledinglijn L.A.M.B in 2003. Deze lijn heeft zowel accessoires als t-shirts, jassen en jeans.
De stijl die Gwen Stefanie zich aanmeette in zowel kleding als gedrag werd ook overgenomen in de vormgeving rondom de band “No doubt’ en haar latere solo carrière.
Het beeld dat ze uitstraalt is een combinatie van sprookjesachtige en streetwise, een spring in het veld met trekjes van een volwassen vrouw. Toch doet haar voordoen vermoeden dat ze altijd een meisje zal blijven, een tegenstrijdigheid die speels en charmant wordt gebracht.
Bron: Wikipedia.com
Viktor & Rolf - Mode met een bril
Wie kijkt naar kleding van Viktor en Rolf ziet eigenzinnige ontwerpen en extravagante kledingcollecties. Mode is bij uitstek een product dat een gedachte goed uitstraalt, maar zelde is deze zo expliciet als bij de twee gebrilde heren.
Mode van V&R is een concept dat gevierd dient te worden!
Viktor en Rolf - Historie
Op dit moment ontwikkelt het in de jaren 90 onstane ontwerpers duo Viktor en Rolf zich steeds meer tot internationaal merk en modehuis met een eigen parfum, bijpassende catwalkcollectie, een brillen- en schoenenlijn en internationale media-aandacht.
Zij hebben een goedlopende winkel in Milaan en hun geurlijn Flowerbomb, die in 2005 werd gelanceerd, schijnt een bestseller te zijn. Bovendien ligt op 9 november as. hun H&M-collectie in de winkel. In mei dit jaar ging de documentaire ‘Because we’re worth it’ in première van Femke Wolting: Viktor en Rolf is niet voor Nederland, niet voor Europa, maar voor de hele wereld.
Bron: Victor&Rolf.com
Concept uit het verleden
Cora van mora
De geschiedenis van mora; De opkomst van Cora
Hoe Lowe Kuiper & Schouten met First Lady Cora de bitterballen en kipkroketten uit de sfeer van de walmende snackbar haalde.
Midden jaren 80 zoekt de directeur van de Maastrichtse snackfabriek, contact met het net opgerichte bureau Kuiper & Schouten. Het bedrijf boekte goede resultaten maar directeur/ eigenaar Marcel Mourmans wilde meer. Een hoogwaardig image dat de een einde zou maken aan het beeld dat frituurvoedsel uit een stinkende, van vet druipende pan komt, waaruit het zeer onverantwoord eten geblazen is. Een dubieuze reputatie, waar een einde aan moet komen.
De veeleisende consument moet voor zijn merk gewonnen worden.
Kuiper en de zijne, realiseren zich dat de frituursnack geen artikel is waarvoor ooit noemenswaardig reclame is gemaakt, dus moeten de activiteiten in elk geval ook in de breedte een positief effect sorteren. Dit vooral vanwege het vrij negatieve snackbar-image van frituurproducten. "Belangrijk vertrekpunt was", licht Rob Bloemscheer (als commercieel manager van Mora vele jaren de tegenspeler van het bureau) toe, "dat zeker in die periode veel producenten kleinschalig actief waren binnen deze markt. Er hing een bepaald waas omheen dat niet erg positief was. Er moest dus een campagne komen met een dubbele werking:
versterking van zowel het merk als van het vertrouwen van de consument in ons soort producten."
Kuiper en Van Dijk bedenken dat zij daarvoor het beste de fabriek als locatie kunnen gebruiken. Kuiper: "Dat konden we goed doen omdat er veel aan productontwikkeling werd gedaan, waardoor er als vanzelfsprekend de mogelijkheid was telkens nieuwe commercials te maken. Want dat stond voor ons ook vast: dat elke uiting zou moeten worden opgehangen aan een nieuw product." Dan moet er, zoals gebruikelijk in de campagnes van Kuiper en Van Dijk, een talking head komen als 'de Man van Mora' die de boodschap brengt.
Beiden vinden dat er dan eigenlijk ook een assistente bij nodig is. Regisseur Gidi van Liempd (die alleen de eerste film zal maken, daarna doet Kuiper steeds zelf de regie) komt al gauw met Juliette de Wijn aanzetten, dochter van zijn goede vriend (en oud-reclameman) Cees de Wijn. Kuiper wijst haar af. Hij heeft een meer voluptueus type in gedachte. Net als Van Liempd ziet ook Van Dijk Juliette wel zitten: ze is brutaal, heeft flair, is jong en ziet er goed uit. Er volgt nog een aantal castings, maar Kuipers type komt niet voorbij, waarna hij overstag gaat.
Op 5 juni 1986 verschijnt de eerste commercial op de buis, een voor smulrollen, een gevuld pannenkoekje. In een mooie, schone keuken vertelt meneer De Man over het product, voor de relativerende toon terzijde gestaan door een assistente, voor wie de naam Cora is bedacht. Maar al snel blijkt dat Cora beter overkomt dan meneer De Man, dus besluiten Kuiper en Van Dijk de rollen om te draaien. Meneer De Man blijft erbij. 'Want', schrijft Jan Kuitenbrouwer in het boekje 'Leuk werk(t)' (verschenen bij het tienjarig bestaan van het bureau), 'we moesten natuurlijk niet gaan denken dat er bij Mora alleen maar een beetje gekeet wordt onder leiding van Cora.'
Er is èèn element dat beide creatieven in hun schoot geworpen krijgen: de vermelding op de verpakking van drie keer de letter m onder elkaar gezet, het logo. Ze staan voor Marcel Mourmans Maastricht. Kuiper: "Wij vonden het heel leuk daar mmm van te maken, want elke keer dat Cora mmm zei, kon ze weer op een logische manier naar het logo wijzen. Want de verpakking houdt zij altijd in haar hand. Dat doen we vaker, voor de herkenning in het schap." De looptijd van elke commercial (en radiospot) bedraagt minimaal anderhalf en maximaal twee jaar. Bloemscheer: "Eigenlijk moest een product al na een jaar op zichzelf kunnen staan en dan profiteren van de campagnes die we daarna voor andere producten lanceerden. Dus elke campagne moest de uitstraling hebben van 'het is van Mora, dus lekker, dus goed'."
De tegenwerping dat nieuw natuurlijk alleen nieuw kan zijn als het echt nieuw is, doet Kuiper opmerken dat dit woord steeds ondergeschikt gemaakt is aan 'andere dingen'. "We hadden een rood-wit-blauw vlaggetje in een kroket gestoken en gezegd dat het de lekkerste kroket van Nederland was. Daar ging het dan om." Kuiper en Bloemscheer erkennen dat Cora (die inmiddels voor allerlei promotionele activiteiten her en der in het land wordt ingeschakeld) als character natuurlijk nooit het eeuwige leven kan hebben. Maar waar ligt de grens? Die vinden zij moeilijk aan te geven. Bloemscheer: "We onderzoeken natuurlijk wel voortdurend hoe de curve like/dislike verloopt."
Door de bank genomen is Cora tweemaal per week op de buis, dus ook in dat opzicht vinden beiden het gevaar van overkill eigenlijk alleen hypothetisch. Bloemscheer: "Met twee introducties per jaar wordt via tv en radio een zodanige mediadruk uitgeoefend dat we op maximaal drieduizend grp's uitkomen, waardoor er dus geen sprake is van overkill."
Een ander potentieel gevaar, dat humor de boodschap overschaduwt, zien Kuiper en Bloemscheer in het geval van de Mora-campagnes niet als reëel. Bloemscheer vindt dat humor juist een versterkend effect kan hebben om mensen iets te laten onthouden. "Bij kipvingers en pistoletten draaide de humor helemaal rondom het product. In het script was het weliswaar nogal platvloers, maar later viel dat reuze mee." Overigens is deze commercial (en enkele andere) niet meer gemaakt door Kuiper en Van Dijk, maar door het team Richard Kuiper/Pim Kok. "Hieruit blijkt", meent Bart Kuiper, "dat goede concepten binnen een vorm ook door andere teams gemaakt kunnen worden." Hij zegt ervan overtuigd te zijn dat als je mensen vraagt wat ze goede reclame vinden, ze altijd voorbeelden noemen waar humor in zit. "Juist bij food kan humor helpen om de basisbehoefte 'lekker' net even opvallender over het voetlicht te brengen. En laten we eerlijk zijn, ik vond het zelf 't leukste om te doen."
Deze instelling heeft Mora (en niet te vergeten het bureau) geen windeieren gelegd, getuige de omzetresultaten (in '89 een Gouden Effie voor de totale campagnevoering, in '93 een zilveren voor Olè kipsatè en in '96 eveneens een zilveren voor kipvingers), een sterk toegenomen distributiegraad en een optimale top-of-mind positie.
De makers werden onderscheidden met een stuk of zes Lampen.
(Sinds 1996 is Mora volledig eigendom van de Unilever Group, nadat eigenaar Mourmans in 1991 al 49 procent van zijn aandelen aan het concern had verkocht)
Bron: kenniscentrum/ reclamearsenaal.nl
Conceptontwikkelaar
Bart KuiperCreative Director/Partner
Over zijn werk:
Bart Kuiper maakte zijn entree in de reclame bij Advertising Art Center. Hij begon in 1971 als art director bij Intermarco (nu Publicis)
In 1975 kwam hij bij Ogilvy & Mather, werkte daar 10 jaar, waarvan de laatste 7 jaar als creative director en van 1980 tot begin 1985 ook als directeur.
In die tijd maakte Bart Kuiper onder andere campagnes voor Hols (Donatin), Bovag (Beun de Haas) en Paturain (Rijk de Gooyer)
Hier werkte hij samen met Hans van Dijk aan de Shell Helpt-campagne.
Met Jack Schouten en Hans van Dijk startte Bart Kuiper in april 1985 het bureau Kuiper & Schouten, het latere Lowe Kuiper & Schouten.
Hij maakte onder andere campagnes voor Mora (Cora), Hak (‘U moet de groenten van Hak hebben’), Victoria Vesta-RVS (‘Ik durf het bijna niet te vragen, maar ), WC-Eend (‘Wij van WC-Eend adviseren WC-Eend’), Verkeer en Waterstaat (De Schoutentjes) en ABN AMRO (De Bank).
Op dit moment is Bart kuiper werkzaam bij Leukwerkt Worldwide op onder andere Postbank, LOI en Mora.
Over zijn visie op concepten Het aspect humor speelt bij Kuiper een belangrijke rol in de campagnes die hij ontwikkeld. Hij is van mening dat humor een versterkend effect kan hebben om mensen iets te laten onthouden. Verder kunnen volgens hem goede concepten binnen een vorm ook door andere teams gemaakt kunnen worden." Hij zegt ervan overtuigd te zijn dat als je mensen vraagt wat ze goede reclame vinden, ze altijd voorbeelden noemen waar humor in zit. "Juist bij food Mora bv) kan humor helpen om de basisbehoefte 'lekker' net even opvallender over het voetlicht te brengen. En laten we eerlijk zijn, ik vond het zelf 't leukste om te doen
Bron: Leukwerktworldwide
No comments:
Post a Comment